Nimfa Drzewna

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Jako nowa oceniająca, czuję się podwójnie zobowiązana skrobnąć "słówko" na swój temat. Dobra, dobra, wiem, przysłowiowe "słówko" oznacza coś krótkiego, a w moim wykonaniu to chyba mało prawdopodobne... Zawsze możecie przeczytać na raty :).

Primo: mój pseudonim jest wynikiem fascynacji mitologią, którą przechodziłam parę lat temu za sprawą przymusowej lektury dzieła Parandowskiego. Co prawda, już wtedy miałam skłonności alergiczne w bliskim kontakcie z przymusem, ale zaczęłam czytać... i tak się wciągnęłam, zakochałam, że zachłannie pożarłam całość.
Gdybyście mnie teraz spytały o jakiegoś podrzędnego bożka, to pewnie musiałabym zasięgnąć źródeł i dopiero wtedy mogłabym coś o nim powiedzieć. Niestety, pozapominało się... Wciąż jednak "czuję te klimaty". Wierzenia starożytnych społeczeństw, to jest to! A nimfy to takie miłe stworzonka... (Niczym ta roślina z Puszczy Amazońskiej przyciągam zapachem i barwą do oceny, a potem zatrzaskuję zęby na ofierze! A tak na poważnie, to chyba nie będę surową oceniającą - jedynie szczerą, czyli siłą rzeczy, okrutną i zabójczą czasem też ;).) Nimfy drzewne występują w mitologii greckiej i możecie je spotkać także pod nazwą "hamadriady". I myślę, że nie muszę tłumaczyć, iż zamieszkują drzewa ;).
Mam prośbę, jeśli będziecie skracać mój nick, to nie nazywajcie mnie Nimfą, tylko raczej Drzewną. Po prostu Nimfa sama w sobie brzmi dla mnie jakoś tak napompowanie...

Secundo: moją pasją jest wymyślanie początków opowieści i czekanie, aż mi się one potem same opowiedzą. Zazwyczaj się nie zawodzę - przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach, snują swoją własną historię i traktują mnie niczym swoją największą powierniczkę, zmuszając jednocześnie, bym spisała ich słowa na papier... Jest to zwykle początek burzliwego romansu. Kłócimy się, skaczemy sobie do oczu, nienawidzimy się, odchodzimy... ale i tak wracamy, bo nie potrafimy bez siebie żyć. Niestety, jest w tym jeden haczyk: opowieści zawsze okazują się dłuższe, niż wynikało z początkowych ustaleń, bo albo wątki się rozbudowują, albo wkraczają nowe. Fakt ten komplikuje właściwie wszystko. Nie piszę zbyt regularnie, bo ciągle coś mi staje na drodze, np. jak mam wenę, to czasu brak, a gdy z kolei to drugie jest, to pierwsze się ulatnia; zdarza się i tak, że na żaden z tych czynników nie mogę liczyć w danej chwili, a czasami po prostu nie mogę się skupić lub ogarnia mnie lenistwo. Przy takim systemie, pisanie opowiadania, które nie wiadomo kiedy zmieniło się w długie opowiadanie czy powieść wręcz, rozciąga się niepojęcie w czasie, a co za tym idzie - w pewnym momencie nie mam już siły... Dodatkowym utrudnieniem jest mój cholerny perfekcjonizm, który uważa się za bardzo ważny, do tego stopnia, że nie pozwala mi kontynuować, póki nie będzie perfetto. Gdy potem wracam do tego fragmentu, okazuje się, że i tak cały czas jest coś do udoskonalenia. Lawina poprawek przytłacza samą opowieść.
Kończy się to tak, że ostatecznie porzucam... Z poczuciem, że moje zaangażowanie zdało się na nic i że zawiodłam... Znowu. Siebie, Je.

Tertio: Znakomitym dopełnieniem mojej pisaniny jest muzyka. Artystami, którzy wpędzają mnie w kompleksy, są Tori Amos i Yann Tiersen. Dobitnie czuję, że w życiu nie uda mi się zawrzeć tyle emocji w słowach, ile im się udaje - w nutach. Jednocześnie na swój sposób mnie uskrzydlają. Ach, jak ja kocham te paradoksy!
Tiersena możecie kojarzyć z "Amelii", to jego kompozycje pobrzmiewają w tym filmie. Właściwie rzadko go słucham, bo muszę mieć do tego odpowiedni nastrój, ale jeśli już mnie taki najdzie, to wchłaniam muzykę całą sobą...
Tori nie doceniłam od razu, ta artystka wymagała ode mnie czasu, bliższego poznania, wsłuchania się, "rozgryzienia" i dopiero potem - pokochania. Na dzień dzisiejszy znaczy ona dla mnie najwięcej, bo jej pełne rozpaczy piosenki są dla mnie inspiracją. Nic więc dziwnego, że ta moja "Alula" (roboczy tytuł opowiadania) jest taka depresyjna... Mój ukochany album Amos to "From the Choirgirl Hotel". Jego charakterystyczną cechą jest to, iż słuchając go, często mam wrażenie, że zaraz zwymiotuję z bólu. Cóż, ja i te moje masochistyczne skłonności. Jednocześnie, tyle w tych melodiach piękna, że ledwo ogarniam. Oczywiście, nie wszystkie utwory Tori mają taki nastrój, jednak te jej dołujące przemawiają do mnie najbardziej.
Słucham też Hey'a, The Cranberries i wielu innych, ale wymieniłam tylko tych dla mnie najważniejszych.

Quarto: najważniejszą dla mnie pisarką jest Terakowska. Pierwszą książką jej autorstwa, którą przeczytałam, było "Lustro pana Grymsa" i to od niej zaczęło się moje zainteresowanie twórczością pani Doroty. Później zachwyciłam się "Córką Czarownic", a niedawno doszłam do wniosku, że nic nie przebije "Ono". Cenię też L. M. Montgomery, ale nie za przereklamowaną "Anię..." (głośność tej książki i jej niemały udział w mediach wystarczająco mi ją obrzydził), ale za trylogię o Emilce, która absolutnie mnie oczarowała. Jestem także fanką sagi J. K. Rowling, ale ni uznaję ostatniego tomu, ponieważ bardzo mnie rozczarował. Wolę sobie wymyślić własne zakończenie. Podobnie sprawy mają się z Atramentową Trylogią C. Funke. Uwielbiam również Jeżycjadę M. Musierowicz. Inne moje ulubione: "Diamenty Sokoła" A. Horowitza, "Gedeon i Wielki Almanach Magii i Czarów" oraz "Gedeon i Czarujące Czarownice z Turulum" K. Miastkowskiej, "Tajemniczy Opiekun" J. Webster, "Chłopcy z Placu Broni" F. Molnara. "Poliksena i Prosiaczek" B. Pitzorno, "Przygody Tomka Sawyera" M. Twaina, "Tajemniczy Ogród" i "Mała księżniczka" F. H. Burnet, "Rodzina Penderwicków" J. Birdsall, "Król Złodziei" i "Smoczy Jeździec" C. Funke, "Endymion Spring" M. Skeltona, "Złoty kompas" P. Pullmana, "Dizzy" C. Cassidy, "Kolegium Braci Mniejszych" M. Pawlak, "Abarat" i "Abarat. dni magii. Noce wojny.", "Isola" I. Abedi, "Duma i uprzedzenie" J. Austen, "Dziewczyna z Pomarańczami" J. Gaardera. Niektóre z tych pozycji czytałam wieki temu, ale wtedy zrobiły na mnie tak duże wrażenie, że nie mogło ich zabraknąć na tej liście. Te bliżej dołu bardziej odpowiadają moim aktualnym zaiteresowaniom, ale i te wcześniejsze polecam, bo mi osobiście czytanie książek z niższego przedziału wiekowego poprawia czasem humor :).

Quinto: Ostatnio próbuję nauczyć się jogi, ale tak po amatorsku, bo jedynie z gazety ("Zwierciadło"). Na razie praktykuję tylko jedno ćwiczenie, które jest proste, ale znów mam problem z systematycznością, dlatego efekty nie są takie, jakbym chciała. Poczyniłam jednak pewne postępy, a mianowicie radzę sobie już z sekwencją oddechową. Nawet na takim etapie spływa na mnie nieco uspokojenia. Medytując, czuję się, jakbym dotykała czegoś mistycznego. Zgłębiam zarówno sekret starych mnichów, jak i - a właściwie przed wszystkim - własnego istnienia. Może od września zapiszę się na jakiś kurs, ale na razie muszę radzić sobie sama.
Podobnie działa na mnie zielona herbata, bo również kojarzy mi się z tamtą kultura i jakimiś rytuałami. I tak jak Wronia, nie toleruję cukru w herbacie. Nawet tzw. zwykłą piję tylko z cytryną, a z miodem czy sokiem zdarza mi się sporadycznie.

Sexto: kształcę się w zakresie plastyki w sześcioletniej Ogólnokształcącej Szkole Sztuk Pięknych, powszechnie znanej jako "plastyk", a w niektórych kręgach jako "szkoła dla chorych psychicznie" ;D.

Septimo: Zastanawiałam się, czy nie napisać jeszcze czegoś na temat swojego charakteru. Doszłam jednak do wniosku, że już tak szeroko rozpisałam się o swoich zainteresowaniach, że gdybym dodała jakiś bezpośredni opis osobowości, to mógłby mnie rozpoznać ktoś znajomy (OK, wiem, że mało prawdopodobne, ale wolę zachować ostrożność). Za bardzo cenię sobie anonimowość w sieci! Pozostaje Wam więc wyciągnięcie wniosków na mój temat z tego, co napisałam.

Octavo: bardzo lubię szpanować umiejętnością liczenia do dwunastu po łacinie :P. Niestety, wyczerpał mi się temat, dlatego doliczę do końca już samoistnie: nono, decimo, undecimo, duodecimo (nad "i" powinien być taki ptaszek zamiast kropki). Doceńcie, że zamęczyłam Was tylko ośmioma punktami, nie dwunastoma ;).

Postaram się w niedługiej przyszłości napisać coś pod Waszymi opisami, trzeba w końcu rozwijać w sobie zachowania społeczne. Rozwodzenie się na własny temat i poskąpienie choćby słówka innym na pewno by do takich nie należało. Mam nadzieję, że się polubimy, bo głównym powodem, dla którego tak mi zależało na znalezieniu się w tej ocenialni, jest właśnie miła atmosfera na blogu i specyficzna więź łącząca oceniające (czy coś w tym stylu). Tak mi się przynajmniej wydaje, a z treści pożegnalnej notki Krwawej wnioskuję, że mam rację.

Krwawa · Oceniająca

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Diana · Oceniająca

Boże, widzisz i nie grzmisz!
Piszesz na forum o 8 rano, wtedy, kiedy aj od 3 godzin jestem już na nogach i zaczynam toczyć krwawy bój z nauczycielami. Nauczycielami, którzy w sposób bezczelny i karygodny mnie oszukali... Ale o tym kiedy indziej!:D
Miło mi cię poznać, to po pierwsze. Nie będę szpanować łaciną, francuskim też nie, niemieckim tym bardziej, a angielski to żaden szpan:D
Terakowskiej czytałam tylko ,,Córkę Czarownic"- i również bardzo mi się podobała.
Wykonawców, których przytoczyłaś, zupełnie nie kojarzę. Nie mam zielonego pojęcia, kim są, może kiedyś posłucham:)
Do poczytania!

Aniss

A o mnie? O mnie nikt nie pisze, nikt nie wspomina nawet słówkiem?! Foch!

Ok, już mi przeszło Smile

Wykonawców piosenek nie kojarzę, ale przeczytałam niemal wszystkie pozycje, które napisałaś. C. Funke jest jedną z moich ulunionych pisarek, a Endymiona Springa czytałam jakieś trzy lata temu i bardzo mi się podobał, zwłaszcza tekstura "starych kart" Smile

a ja jak już, to mogę się pochwalić znajomością przecinków i o ile pamiętam, zrobiłaś dwa błędy interpunkcyjne tam, gdzie za nic w świecie nie powinny być Razz

Już tak mam.
Po babci.

Ach, a teraz czeka mnie referat, więc wychodzę i szukam wyjaśnienia tego słowa...

Do poczytania!

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Aniss

Ja też czekam, a babcię pozdrowię popojutrze:)
I znowu odeszłam od referatu tylko po to, żeby sprawdzić, czy coś przypadkiem nie odpisał! Jak łatwo mnie rozproszyć, widzisz? Przez ciebie, że tak głośno klikałaś w klawiaturę, dostanę jedynkę już na nowy semestr:P

Diana · Oceniająca

E tam. Ja z francuskiego w jeden dzień zdobyłam jedynkę i dwójkę na nowy semestr, więc nie przeżywał.
A nauczyciele to okrutne stworzenia są. Kiedyś opowiem. Obiecuję Razz

Historia długa i prawie bolesna. W każdym razie moje Ego jest dośc mocno poturbowane tymże oszustwem:)

Krwawa · Oceniająca

Uważaj na słowa, moje (alter)ego lubi krew.

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Krwawa · Oceniająca

No proszę, kolejne niesamowite podobieństwo.
Dołączam się do bicia rekordu na najniższą średnią.

Diana · Oceniająca

W tym roku i ja będę miała najniższą średnią!
Podbijam!
PS. U mnie semestr zakończył się jeszcze przed świętami:P